زَخم بَستر (به انگلیسی: Bedsore)، به آسیب بافت بدن (شامل پوست حقیقی، روپوست و ماهیچه) در اثر ایجاد فشار یا فشار همراه با خراشیدگی و سایش درازمدت بر یک یا چند نقطه از بدن، گفته می‌شود. خوابیدن طولانی‌مدت در یک وضعیت ثابت، سائیدگی در صندلی یا بستر، استفاده از لگن بیمار نامناسب یا کشیدگی با ملحفه می‌تواند به بخشی از پوست یا بافت بدن آسیب بزند.^[۱] زخم بستر به علت فشار طولانی مدت و تمرکز آن در یک یا چند نقطه بر روی پوست و بافت اطراف آن ایجاد می‌شود و معمولاً در اثر نوعی اصطکاک یا برش در پوست تشدید پیدا کرده و نمایان می‌شود. احتمال بروز زخم بستر در بیمارانی که به هر علتی از جمله عوارض سالمندی، به مدت طولانی بستری بودن و در صندلی چرخدار قرار دارند به شدت افزایش می‌یابد. زخم‌ها، ناشی از فشار و خراش است و در نقطه ای که بافت‌های نرم داخلی بدن بین استخوان و پوست به دام افتاده‌اند به‌وجود آمده و علت آن فشار استخوان‌ها بر رگ‌ها و مویرگ‌های خون رسان به بافت‌ها و پوست است. در اثر این فشار، جریان خون محدود شده و سبب آسیب رساندن به سلول‌های پوست و بافت‌های بدن و گاهی اوقات مرگ آن‌ها می‌شود. زخم بستر معمولاً در پوست اطراف نقاطی از بدن چون دنبالچه، استخوان خاجی، پاشنه‌ها و ران ظاهر می‌شود اما در پوست نقاطی مثل شانه، آرنج و زانو نیز مشاهده می‌شود.